تاثیر امواج تلفن همراه بر سلامتی افراد + راهکارهای کاهش دریافت امواج ساطع شده
تاثیر امواج تلفن همراه بر سلامتی افراد + راهکارهای کاهش دریافت امواج ساطع شده
تاثیر امواج تلفن همراه بر سلامتی افراد
عصری که ما در آن زندگی می کنیم، عصر ارتباطات و تعاملات از راه دور می باشد.
استفاده از تلفن های همراه در دهه های اخیر رشد چشم گیری داشته و این روزها تقریباً هیچ شخصی را نخواهید یافت
که از تجهیزات الکترونیکی همچون تلفن همراه و رایانه استفاده نکرده باشد.
همگام با رشد روز افزون دارندگان دستگاه های تلفن همراه، مشکلاتی هم به دنبال استفاده نادرست و بیش از حد آن ها پیدا شده اند
که جامعه بشری را در معرض خطر قرار می دهند.
از میان این آثار مخرب می توان به تأثیر امواج رادیویی حاصل از تلفن های همراه بر سلامتی افراد یک جامعه اشاره کرد.
تلفن های همراه که به طور گسترده ای توسط مردم در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرند،
امواج با طول موج خاصی تحت عنوان امواج الکترومغناطیسی از خود ساطع می کنند
که طبق تحقیقات انجام گرفته تا به امروز، احتمال سرطان زا بودن این امواج رادیویی وجود دارد.
طبق گفته‌های سازمان بهداشت جهانی با فاصله گرفتن از موبایل، به سرعت قدرت امواج کاهش پیدا می‌کند
و چنانچه بدن شخص استفاده کننده ۳۰ تا ۴۰ سانتی‌متر از موبایل هنگام استفاده فاصله بگیرد
مانند زمان‌های فرستادن پیام‌کوتاه و استفاده از اینترنت موبایل همچنین استفاده از هندزفری به مقدار خیلی زیادی قرار گرفتن
در معرض امواج الکترو مغناطیسی نسبت به هنگامی که موبایل نزدیک سر قرار دارد کاهش پیدا می‌کند.
علاوه بر استفاده از هندزفری و فاصله گرفتن بدن از موبایل با کاهش زمان مکالمات و محدود کردن دقایق آن
همچنین استفاده از موبایل در مناطقی که آنتن‌دهی موبایل مطلوب است و قدرت امواج کمتر می‌شود،
می‌توان قرار گرفتن در معرض امواج را کاهش داد.
مقداری از امواج رادیویی که توسط گوشی‌های تلفن همراه ساطع می‌شوند، جذب بدن انسان می‌شوند؛
به عنوان مثال امواج رادیویی که توسط گوشی‌های جی اس ام ساطع می‌شوند،
می‌توانند تا ۲ وات قدرت داشته باشند. البته میزان برون‌داد امواج گوشی همراه بستگی به استانداردهای مخابراتی هر کشور دارد.
میزان امواجی که بدن انسان از گوشی همراه جذب می‌کند،
با مقیاس جذب خاص یا (اس ای آر) اندازه‌گیری می‌شود.آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان در سال ۲۰۱۱،
تابش رادیویی را به عنوان عاملی سرطان‌زا در انسان معرفی کرده بود. داده‌های آن‌ها از تحقیقات اپیدمیولوژیکی بدست آمده بود
و این داده‌ها نشان می‌دادند
افرادی که خیلی زیاد و در مدت زمان طولانی با گوشی همراه مکالمه می‌کردند،
به احتمال ۴۰ تا ۲۰۰ درصد بیشتر مبتلا به گلیوما و نوروم آکوستیک می‌شدند.
نوروم آکوستیک تومور خوش‌خیم مربوط به سلول‌های عصبی شنوایی است.
این داده‌ها برای اثبات نا ایمن بودن امواج موبایل کافی نبود. به همین دلیل گروه NTP در سال ۲۰۰۹ تصمیم گرفت
که آزمایشی طولانی مدت را روی حیوانات انجام دهد.
تعدادی از موش‌های آزمایشگاهی قرار گرفته در معرض امواج رادیویی به سرطان مبتلا شدند.
با این حال تعداد آن‌ها زیاد نبود.
به هر صورت این پژوهش روی هزاران موش انجام و روشن شد آن‌هایی که در معرض تابش رادیویی مشابه تابش گوشی‌های همراه بودند،
به انواعی نادر از سرطان مغز و قلب دچار شدند.
البته همچنان تعداد موش‌هایی که سرطان گرفتند کم بود،
ولی مشخصا آن‌هایی که در معرض تابش بیشتر بودند، به احتمال بیشتری سرطان می‌گرفتند.
بعضی از موش‌ها مبتلا به «گلیوما» شدند. گیلوما یکی از انواع تومورهایی است که در مغز رشد می‌کند.
بعضی از آن‌ها هم به «شوانومای قلبی» مبتلا شدند.
هیچ کدام از موش‌های گروه کنترل، یعنی آن‌هایی که در معرض تشعشع نبودند، دچار تومور سرطانی نشدند.
چیزی که در نتایج این آزمایش خیلی عجیب است این بود
که موش‌های نر نسبت به ماده‌ها خیلی بیشتر سرطان گرفتند.
قبلا پژوهش‌هایی شبیه به این انجام شده بود،
ولی در هیچ‌کدام از این همه موش استفاده نشده بود. موش‌ها در گروه‌های ۹۰ تایی قرار گرفتند
و هر گروه از هنگام جنینی تا پایان عمر به میزان‌های مختلف، در معرض امواج قرار داشت.
در طول پژوهش موش‌ها در قفس آزاد بودند و زندگی عادی خود را می‌کردند.
در پژوهش از دو نوع مدولاسیون CDMA و GSM که در گوشی‌های امروزی رایج هستند استفاده شده بود.
هرچند که میزان تشعشع هر دو تقریبا یکسان است،
ولی تفاوت‌هایی در نحوه‌ی تشعشع از طریق آنتن وجود دارد.
راهکارهای کاهش دریافت امواج ساطع شده از تلفن های همراه
بر اساس شواهد، با دور شدن از تلفن همراه تا جای ممکن و قرار نگرفتن در محیط اطراف تلفن که امواج رادیویی در آن قسمت پراکنده شده اند،
می توان از تحت تأثیر قرار گرفتن بدن توسط درصد زیادی از امواج جلوگیری کرده و از دایره اثر آن ها خارج شد.
در این حالت از قدرت امواج کاسته شده و توانایی نفوذ پذیری شان در اجسام و بافت های بدن کاهش پیدا خواهد کرد.
برای پیشگیری از ورود حداکثری امواج به بدن، تلفن همراه باید در حد فاصل حداقل ۴۰ سانتی متری از بدن قرار داشته باشد
و فرد در این فاصله از تلفن همراه خود استفاده کند.
مانند زمانی که در حال نوشتن یا فرستادن پیام کوتاه می باشد، در حال گوش دادن به موسیقی است،
از هندزفری استفاده کرده و تلفن را دور از بدن خود نگاه می دارد،
تلفن را در فاصله بازوها تا بدن نگه داشته و در حال مطالعه یا جست و جو در اینترنت می باشد.
در این حالت ها میزان امواج الکترومغناطیسی حاصل از موبایل که به بدن نفوذ می کند
در مقایسه با زمانی که تلفن در نزدیکی سر و به فاصله کمی از صورت فرد قرار داشته باشد،
مقدار کمتری بوده و امواج خروجی تلفن اثرات زیادی بر اعضای بدن نخواهند گذاشت.
در کنار راهکارهایی همچون به کار بردن هندزفری و هر چه بیشتر فاصله گرفتن بدن از تلفن همراه،
می توان از روش های دیگری هم برای کاهش امواج دریافتی از سمت موبایل ها استفاده کرد.
لازم است افراد تا جای ممکن هنگام مکالمات خود از هندزفری استفاده کنند،
اما در صورتی که هندزفری در دسترس نبود لازم است تا مکالمات خود را در زمان کوتاه تری انجام داده و به پایان برسانند.
چون در این حالت تلفن همراه در نزدیک ترین و خطرناک ترین محل حضور در بدن در کنار مهم ترین اندام بدن قرار گرفته
در نتیجه بیشتر امواج وارد مغز شده
و ممکن است در آینده و با گذشت زمان سبب بروز اختلالات تدریجی در عملکرد مغز و فعالیت های رشد شود.
گردآوری: موبونیو
